MURAT BUKAN : ZAZACA DİLİ

MURAT BUKAN : ZAZACA DİLİ

Zazaca, Hint-Avrupa dil ailesinin İran’i diller gurubun Kuzey-Batı koluna dâhildir. Zazaca-Dımli, Hind-Ari,İran’i veya Hind-Avrupa dillerindendir. Beluçca,Sistanice, Sivend (Kelendi), Umurice (Umuri), Perç (Paraçi) Gorani, Astiyani ve Sengseri dilleri Kuzey-Batı kolunun Hyrkani (Gurgan) alt gurubunu teşkil etmektedir. Kuzey-İran (Deylaman-Gilan)’da konuşulan Gilekçe/Goranca dili ile Dersimce/Zazaca, köken olarak birbirine Kürtçe dilinden daha fazla yakındır

Zazaca’nın diğer akraba olduğu diller arasında en çok benzerlik Gilan-Deylaman’da konuşulan Gilekçe dilidir. Gilekçenin, Galişi, Biyapes, Sefidru, Biyapiş, Tenkaboni, Rahimabadi, İşkuri, Şehsavari ve Siyahkeli gibi lehçeleri vardır. Mazenderance (Taberice), Semnanice, Guranca,

Talişce (Gilekçe’ye yakın olan Talişçe İran dillerinin kuzey batı koluna dâhildir),

Tatice (bazı araştırıcılar Tati dilini Med dilinin devamı saymışlardır), Herzendi, Talişçe ve Taticenin Zazaca ile bağlantıları vardır.  Araştırmacılar Zazaca’nın Deylem bölgesinden köken aldığını belirtmektedirler.

Gramer ve kimi önemli sözcükler açısından Zazaca’ya yakın olan Kuzey-İran’daki Farsça, Lorca, Devanice, Kumzari, Eşkuşmi, Veheni gibi İrani diller, Orta ve Batı Asya’nın büyük bir kısmında konuşulmaktadır.

 Zazaca gibi, Batı İrani dillerinin kuzey koluna ait olan Guranca’nın lehçeleri vardır. Bunlardan Kendule, Pave, Avramani, Gorecan, Golayi, Bivenci, Bacalan ve Telehedeşk lehçelerini saymak gerekir.

Avraman lehçesinden Pehlevice’nin Avesta’ya yaşayan en yakın İrani dili olduğuda bilinmektedir. Bu diller daha çok İran, Pakistan, Irak, Hindistan, Türkiye, Çin, Rusya, Gürcistan, Afganistan’da konuşulumaktadır..

Zazaca,Zazalarla birlikte veya Zazalar’dan sonra Dicle ve Fırat nehirleri (eski Mezopotamya) arasına yerleşen halklardan kelimeler ödünç almış veya bu dillerden etkilenmiştir.

Zazaca; Hurice, Hititçe, Sümerce Farsca, Ermenice, Türkçe ve diğer halkların dillerinden bir etkileşim söz konusudur. Bu halklardan ödünç alınmıştır.

Bu sözcükler,deyimler günümüzde de kullanılmaktadır.Zaza yerleşim yerlerinin, göçlerin yollarının üzerinde bulunması Zaza dilinin üstünde bir değişim yaratmıştır.

Zazaca dili, Mazandarece, Talışçe  ve Gilekçe’ ye birçok dilden daha yakındır. Hind-Avrupa dilbilimcileri eserleri ile Zazaca’nın en eski dillerden bir dil olduğu kanıtlamışlardır.

 

 

III. 2. Zazaca Dilinin Dil Akrabalıkları ve Kürtçe’den farkı

Oskar Mann, Karl Hadank, CI.J.Rich, A.V.Le Coq, Peter Lerch gibi araştırmacılar Zazaca’nın kendi başına bir dil olduğu doğrulamaktadırlar. Anadolu’da konuşulan Kürtçe ile Zazaca yüzyıllarca ortak coğrafyayı paylaştıkları için diğer diller gibi, Kürtce ile Zaza dilleri arasında azda olsa benzerlik oluşmuştur.

Zazaca’nın başlı başına bir dil olduğunu ilk olarak, yaptığı derleme, araştırma ve incelemeleriyle kanıtlayan ilk dilbilimci Oskar Mann’dır. Oskar Mann’ın 1903’ten 1907’ye kadar yaptığı araştırmalarını ilerletip kitap haline getiren Karl Hadank, Die Mundarten der Zaza adlı bilimsel eseri 1932 yılında kitaplaştırmıştır.

Böylece Zaza’canın, bugüne kadar dilbilimciler arasında İranoloji dilbilimi içinde incelenmesi gereken başlı başına bir dil olarak kabul edilmesi konusunda fikir birliği oluşmuş bulunmaktadır.

Oskar Mann’dan önce Peter Lerch (1856), Friedrich Müller (1864), Albert van Le Coq (1901) gibi araştırmacı ve dilbilimciler de eserlerinde Zazaca hakkında folklorik yazın derleyip kısmen analizler de yapmışlardır.

Zazaca’nın, Kürtçeden tamamen farklı olduğu V. Minorsky, Prof. Haddank, Prof. David Mac Kenzie, Ingmar Sauberg, Terry L. Todd, W.B. Lockwood, T.M. Jhonstone , Prof. Dr. Gouchıe Kojima ve Jost Gippert gibi dilbilim adamları tarafından kesin bir dille ifade edilmiştir. Etnologue bilimi, Zazacayı, Hint-Avrupa dil ailesinin kuzey batı İran dilleri bölümünün, Zaza-Gorani kolu içinde sınıflandırmaktadır.

Oskar Mann, Zazaca’yı Hazar dillerine ve Gorancaya yakın bir dil olarak kabul eder. Ayrıca Ludwing Paul, Zülfü Selcan(Zazaca–Sprache) ve Joyce Blau gibi bilim adamları da aynı görüşü paylaşmaktadırlar. Kuzeybatı Iran dilleri, diğer Iran dillerinden Güneybatı gurubunda olduğu kadar belirli farklılık göstermez.

Son yapılan araştırmalara göre Zazaca ile bir Ortaçağ İran’ı dili olan Partça ve günümüz Kuzey-İran- Hazar Deniz kıyısında konuşulan diller arasında yakın benzerlikler görülür. Güneybatı ve kuzeybatı İran dillerini birbirinden ayıran bazı tarihsel-fonetik özellikleri göz önüne alındığında, kuzeybatı ile doğu İran dilleri arasında bazı ortak benzerlikler görülür. Kuzeybatı İran diyalektlerinden biri olan Zaza dili özelikle Goranice ile Hazar kıyılarında konuşulan Harzance, Gilekçe, Talişçe, Darice, Beluçca ve Mazandaran dillerine yakınlık göstermektedir.

Hazar denizinin kıyılarında yer alan ve çağdaş kuzeybatı dilleri ve diyalektlerinden Lekce, Umuri, Sıvena, Perçi, Devani, Kumzari, Derice, Tati, Peştunca, Muncani, Tack, Raci, Sengseri, Aştiyan, Talis, Tatice, Lek, Gilan, Mazandere, Semnani, Berki, Lor, Lar, Sistani ve bunlara yakın halkların dilleri gelişmiştir. Ayrıca Zazaca ve Goranice de, orta İran diyalektlerinin eski ve orta Farsçanın bazı ana kolları olarak gelişmiştir.

Türkiye’de, Zazaca üzerine bir kısım siyasi çevreciler, Zazacanın bir Kürt lehçesi olduğunu savunmaktadırlar. İrani dillerin dilbilim dalı olan İranoloji’ye göre ise, Zazaca’nın bir Kürt lehçesi veya dili olmadığı, aksine başlı başına bir dil olduğu ispat edilmektedir.

Kürtler, siyasi  olarak Zazalar’a göre daha örgütlü oldukları için, ayrıcalıklı konuma gelmişlerdir. Meclis akademik çalışma yapmadan Legal - illegal ve Siyasi Kürt örgütlerinin baskısı ile Zaza dilini Kürtçenin lehçesi olarak kabul etti. Bu durum Türkiye kamuoyu ve özelikle Zazalar içerisinde de Zazaca’nın, Kürt lehçesi olduğu yönündeki görüşlere zemin teşkil etmesine neden olmuştur.

Son yıllarda Zazaların örgütlenmesi lehçe kararına itiraz etmeleri, akademik çalışmaları kamuoyuna aktarmaları sebebi ile  güncel siyasette çeşitli toplum katmanlarında yaygın olan “Kürt lehçesi” olduğu görüşü, son yıllarda açığa çıkan araştırmalarla birlikte önemimi yitirmeye başladığı ve Zazaca bağımsız bir dil olduğu görüşü giderek ağırlık kazanmıştır..

IV. SONUÇ

Türkiye tarihi içinde, Zazaların tarih öncesi ve [yazılı] tarih döneminin olaylarına, gelişmelerine ve bunların tarihsel dönemlerine ilişkin çalışmalar nicelik olarak az da olsa kayda değerdir.

Zazalar’ın geçirdiği tarihsel evrim, toplumsal değişim konusunda günümüze ışık tutacak, bilimsel-gerçekçi veriler sunacak yeterlilikte eserlere ve kaynaklara sahip değiliz. Bu konudaki bilimsel çalışmaların artması dileği ile…

 

KAYNAKÇA:

1- Invandrara Fran Türkiet etniskoch Sociokulture Variaıion, Upsala, 1985.

2- A. Christensen, Les Dialects D’avroman Et De Pewa, 1921, Kopenhag

3-V. Minorsky, Daylam-La Domination des Dailamites, Paris, 1932, p,17; V.Bkz: “..on peut toujours esperer que les recherches reveleront un jour des ilot dailamites tant leur ancienne metropole que dans ses colonies. Il suffit de mentionner ici l’ingenieuse thèorie de F.C. Andrea’s sur l’orginine dailamites des Zaza (Dimla)”

4-Gilekce–Rusca Sözlük, Kerimov,1980,Moskova. 5-Bkz: Dersim, 1901, Tiflis; Aktaran, Desmala Sure, Sayı:6, 8, 9.

6-Kitap Ahsan Al Takasım Fi Marifat Al Akalim, BGA III. 353. [1] Hudut Al Alam’dan naklen V. Minorski, The Reginos of the World, GMNS, XI, 137-384-391.

7-Ali Kaya, Deylem’den Dersim’e, İran’a Seyahat, Can Yayınları,2001,İstanbul.

8- Sawdi-Bulak, El’ V.Minorsk,Daylam.La Domination des Dailamites,Paris,1932,P:V

9-W.Zılfi Selcan (1987–98); Grammatik der Zaza-Sprache, Nord-Dialekt (Dersim).

10- I.M. Oranski, Tarih Işığı Altında İran Dilleri, s. 166.

11 G.S. Asatiryan, Zaza Dili ve Ermenice, s.160; G.S. Asatiryan, N.Kh. Gevorgian. Zaza Miscellany, “Notes on some Religious Customs and Institutions. in: A Green Loaf”, Acta Iranica, No.8, Leiden 1988.

12- V Minorski La Dominotion Des Dailemites publ. De La Societe Das Etüdes İran’i ennes nr. 3 Paris, 1932, s. 3 nşr. V. Minorski, The Reginos of the World, GMNS, XI, 137-384-391

13-Bkz.Başlangıcından Günümüze Dersim Tarihi 4.Baskı.

Demos Yayınları,İstanbul.2010.

14- G.S. Asatiryan, Zaza Dili ve Ermenice, s.160; G.S. Asatiryan, N.Kh. Gevorgian. Zaza Miscellany, “Notes on some Religious Customs and Institutions. İn: A Green Loaf”, Acta Iranica, No.8, Leiden 1988, p. 499-508.

15-Mac Kenzie,Kurdic Dialect Studies London,1981.

16-Dialetologie der Westianischen Turfantente,Upsala,1921.

17-İbn Miskavayh,tacarib Al Uman The Fclipse Of the Abbasid Calbhate,nşr,Amedroz ve Margol;auth,Oxford,1920-1921.

18-Joseph Sandaigian Histoje Decumentaire Armanie Eges De POGAİSME,2.C, Roma,1957

Paylaş